MEVCUT TERAPİ UYGULAMALARI

Mevcut eğitimler, rehabilitasyon merkezlerinde masa başında yapılmaktadır. Kitap defter, görsel kartlar gibi çocukların ilgisini çekmeyen ve terapistin alanını kısıtlayan bir sistemde yapılmaktadır. Bu materyaller ile çocukların motivasyonu sağlanamamkta ve öğretmenin işi daha da zorlaşmaktadır. Bu sistemde öğretmenin verdiği ödevler aileler tarafından uygulanamamaktadır. Ailenin terapiye/eğitime katılamaması çocuğun sadece haftada ortalama 80 dakika eğitim görmesine neden olmakta ve öğretilmeye çalışılan konuların kalıcılığı mümkün olmamaktadır. Örgün okul eğitiminde bile dersleri tekrar, etüt ve dershane gibi tekrarlara ihtiyaç duyulurken bu çocukların daha fazla tekrara ihtiyacının olduğu açıktır.

Mevcut uygulamalarda masa başı eğitimlerde çocuklar sıkılarak strese girmektedirler. Strese giren, sıkılan çocuğa hiçbir şey öğretilemeyeceği gibi çeşitli psikolojik sorunları da yanında getirmektedir. Aileler ilk başta çocuklarının bir şeyler öğrenmesi için mevcut sistemle eğitim yaptırmaya çalışmakta ve çocuklarından gördükleri tepki sonrası baskı yapmaktadırlar. Kısa bir süre sonra aile çocuğa zorla bir şey yaptıramayacağını anlamaktadır. Bu durum ebeveyn ve çocuk arasında kötü bir ilişkiye dönmektedir. Bu durum aile ve öğretmen açısından içinden çıkılmaz bir döngüye girmektedir. Sonuçta çoğunlukla herkes mutsuz olmaktadır. Zorla öğretilen bilginin kalıcı olmayacağı bilinmektedir.

Bu alanda geliştirilen terapi yöntemlerinde genelde terapistin nasıl davranması gerektiği ile ilgili bilgilendirici yaklaşımlar mevcut olmasına rağmen bu yaklaşımı uygulayacak materyaller yeterli ve kullanışlı değildir. Bir sistem dahilinde hem yaklaşımın hem de yaklaşımı gerçekleştirecek materyallerin olduğu en önemlisi de bunu ailelerinde kolaylıkla kullanabildiği bir yöntem bulunmamaktadır.